Nocne zwiady i podchody

Oto wstęp do tej książki:

Tropienie, zwiad, podchody nieodmiennie kojarzą się z harcerstwem. Trudno sobie wyobrazić obóz bez tych gier i ćwiczeń, dawniej zwanych harcami. Książeczka, którą wam druhny i druhowie zastępowi i drużynowi przedstawiamy, skierowana jest do osób zdobywających stopień odkrywcy, pionierki i kolejno ćwika, samarytanki. Z pozoru są to proste gry, niektóre, tak jak Kim bardzo znane. 
Ale czy na pewno? 
Od szeregu lat obserwujemy statyczne zbiórki, ograniczanie zajęć do harcówki, mało biwaków i wędrówek. To bardzo niepożądana zmiana w życiu harcerskim. Doświadczenia i praktyki puszczańskiej nie zdobędzie się na pokazach „szamanów” paru wyćwiczonych umiejętności, czy też jedynie używając Google. Dlatego, przywołując ten zbiór ćwiczeń i spostrzeżeń chcemy, by znowu wypełniły one treścią zbiórki zastępów i harce całej drużyny. 
Trzeba jednak pamiętać, że choć te gry i przekazywane przez Autora wskazówki są z pozoru dość proste, wymagają bardzo dużej staranności w przygotowaniu. To prawdziwy sprawdzian logistycznych i przywódczych umiejętności, które może w ten sposób ujawnić zastępowy, a które powinny cechować drużynowego.
Porusza ta książka temat bardzo zawsze aktualnych i popularnych na obozach podchodów. Od lat podchody budzą emocje, a nawet kontrowersje wśród harcerskiej kadry. W Aneksie publikujemy dwugłos 
w tej sprawie wybitnych harcerskich instruktorów, hm Pawła Wieczorka „Kohuba” i hm. Marka Gajdzińskiego „Szwejka” z Pobudki, internetowego pisma instruktorów ZHR. Efektem dyskusji w Pobudce jest Kodeks Podchodów, jedyna taka próba uporządkowania tej tradycyjnej i bardzo popularnej nocnej gry harcerskiej. Warto ten kodeks wprowadzić do instruktorskiej praktyki obozowania.